منظومه ی کچلک و شیطان
بازنویسی داستان محلی در اوزان نیمایی- محمد بشرا
زبان : گیلکی - گویش : بیه پس
(قسمت اول)
جه قدیم گفتیدی کی
کچلان زرنگیدی
شانس داریدی
شیطان سرم کولا نان-
تانیدی
نقلی بو-
نقلی نوبو
من کی گم تو- ده نوگو
تا مرا به یا ایه
نانم کو شهر دورون
سر ، هچین خاشه کویی-
جه بی مویی.
خودشام جه ویشتای –
ناشتی هرگز سرایی.
کچلک کی دانی کیه؟
هونی کی : سر انی شین
وختی کی وارش کونه؛ خارش کونه!
آفتاب کونه ؛ تاب تاب کونه!
اخر او وختانه ره
پور زمات دنˇواره.
امه دوره مانستان،
ننا بو تمیزگی.
کچلی ناخوشی شیلان کشه یی.
سرانا زوفته مرا-
تا گوشه کون ،
طاسا کودی-
خاشه کویی چاگودی!!
هنه واستی همه جا ،
چی فراوان بو کچل.
از خجالت همه تان –
کولا به سر.
بله ، امه کچله ،
کوچیکی ، بی کاره بار،
کوچانه سر رادواره
اَ چوچه سرا سوار
هین کودی ، غمچین زه یی-
اما انه پیره مار،
خسته از خو روزگار.
کار گودی می در تی در
کی نبه مردومه ور
سر بی جیر
و- اتویی کچلکه شکما-
سرا کودی.
بله ، تی گفتنه ره
روز بوشو ، شب بامو
هفته هفته
ما بامو
ما ، بوشو سالانه پس.
اَ- سال ، او سالانه بوخورده کس به کس
کچله پیلا بوبو
ئیدانه جوان بوبو
پالوان-
کوشتی کون!
اگر درس نخانده بو ،
مولا خانه نوشوبو،
اما خیلی بو زرنگ
چی بگم ؛ آتشه ور
شوره چوشمان همه کور
پیره مارا بینشانه به خانه
خودشم،
ئیتا دس شیر و
ئیتا دس شمشیر
بوشو کاره بارا پس.
صوبه زود.
اسینا جورا کش،
جه خو ئی چشمه اوتاق،
وازاکود ، صارایی تان.
داز ، اَ دس-
گرواز او دس
بزه جه خانه به در
بوشو خو کارانه پس.
مردومه باغ و بیجار و خانه ور.
توˇر بزه –
داره بزه.
باغانه گرواز بزه.
هتو جان کنش بوکود
ای طرف پرچین بزه
اوی طرف رمش چاکود.
چه دانم،
هر تا کار کی داشتیدی،
انه اونه ره واکود.
شب باورده ، خسته جان ،
پیره مار واستی ، نان ...
****
(پایان قسمت اول)
ایدامه دنه ، ایدامه ی داستان امرم بیسن...(به زودی )
آمار مطالب
آمار کاربران
آمار بازديد